Nieuw Zeeland deel 1

Alweer ruim een week zijn we aan het rondcruisen in NZL, het Zuidereiland om precies te zijn. 28 december nemen we de nachtferry van Picton (zuidereiland) naar Wellington (noordereiland).

Zondag 8 en maandag 9 december zijn eigenlijk alleen maar vliegdagen geweest. Eerst Bangkok-Taipei ( 4,5uur), dan 7 uur rondhangen op het vliegveld, daarna Taipei-Sydney (ruim 9 uur) en na een vlotte transfer door naar Auckland (2,5 uur) niet de meest efficiëntere route maar goed voor de airmiles zullen we maar zeggen:) Wel even wennen aan de temperatuur, van 35+ naar 20 graden voelt best koud aan:) 

Na 1 nachtje Auckland (heerlijk geslapen dankzij de jetlag) onze tiende keer inchecken in 3 weken, naar Christchurch, een lekker kort vluchtje van 1,5 uur. 
We hadden in Taipei al even een overnachting geboekt, strategisch op loopafstand van de ophaalplek van onze camper. Echter kunnen we deze morgenochtend pas ophalen dus voor de middag twee fietsen geregeld inclusief twee slechtzittende helmen die we als eigenwijze Hollanders al afwezen maar horende dat de politie er anders bekeuringen voor uitdeelt toch maar hebben opgezet en koers gezet naar downtown Christchurch. In ieder geval, wat er van over is, de forse aardbevingen van 2011 hebben nog zeer duidelijk hun sporen nagelaten, indrukwekkend om door deze bouwput heen te fietsen.

De volgende dag eindelijk ons rijdende huisje voor de komende weken opgehaald, volgestouwd met boodschappen en op pad! Heerlijk om weer je eigen pot te kunnen koken, het (uit) eten in Azië biedt toch minder afwisseling en het is toch wel lekker om een boterham te kunnen eten als ontbijt ipv nasi...

Het links rijden hadden we al wat van geproefd op de scooter op Bali, echter met schakelen erbij is het best even wennen. We hebben wel een mooi behendig campertje wat zeker een voordeel is gezien de uitdagende en smalle routes die we hebben gehad.

Nieuw Zeeland is een bijzonder land; je bevindt je letterlijk elke 100-200 kilometer in een ander landschap. Het rijden gaat hier mede daardoor (veel heuvels/bergen/beklimmingen/afdalingen) niet zo snel als we in NL zijn gewend over de snelwegen, trek voor 200km gerust 3 tot 4 uur rijden uit. 

Indrukwekkend is een understatement voor de routes die we tot nu toe hebben gehad. Vanuit Christchurch zijn we eerst oostelijk gegaan, daar rijst vanuit het niets opeens een bergachtig gebied met fjorden op, vlakbij Akaroa een mooi campingkje gevonden met uitzicht op zee.

De dag erna zijn we het binnenland ingereden richting de Nieuw Zeelandse alpen. Vlakbij lake Tekapo een mooi plekje gevonden. We zijn helemaal happy met onze camper, ideaal om je auto te parkeren en daarna geen tent te hoeven opzetten!
We hebben al een aantal keren gebruik gemaakt van DOC (departement of conservation) kampeerplekken, deze hebben minimale voorzieningen en kosten weinig maar zijn vaak midden in de natuur gelegen op fantastische plekken.

De dag erna hebben we koers gezet naar Aoraki national park met daarin gelegen Mount Cook, de hoogste berg van het land.
Lekkere wandeling gemaakt naar de nabijgelegen gletsjer en met een fantastisch uitzicht gekampeerd tussen de bergen( waar het 's nachts flink koud wordt...)

Aangezien we besloten hebben het zuiden ook mee te pakken zijn we met een overnachting afgezakt naar Dunedin aan de zuidkust. Een geweldige route om te rijden, weids en dan weer flink bergachtig maar heerlijke rustige Motorways (tweebaanswegen waar je 100 mag) en continu wel een indrukwekkend uitzicht om je heen om van te genieten. Getankt in Twizel, what's in a name...

Tot nu toe hebben we heerlijk weer gehad, echter aan de zuidkust is het flink kouder en buiig. 
De dag erna is het gelukkig beter, op het schiereiland Otago Peninsula heerlijk langs het strand gebanjerd, het verschil met thuis is alleen dat hier de pinguïns het strand opkomen en je struikelt (bijna letterlijk) over de zeeleeuwen! Antarctica is vanaf hier niet zo gek ver, ook te voelen aan de watertemperatuur.

Vanuit Dunedin hebben we de Southern Scenic Route opgepakt en met een overnachting doorgereden tot vlakbij Milford Sounds, een wereldberoemd gletsjersgebied in het Fiordland National park. Een gave beklimming van een paar uur gedaan tot aan de sneeuwgrens, er is in dit gebied voor elk wat wils op het gebied van hiking en klimmen en dat is geen straf want dit is het meest indrukwekkende gebied tot nu toe.

Na een overnachting in het National park en 's ochtends haren wassen in het riviertje naast de camper (vers smeltwater is zoooo koud) zijn we via Te Anou weer teruggereden (vanaf milford Sounds naar te Anou is 117km, dat je er ruim 2,5 uur over doet geeft wel aan waarom dit de mooiste weg van het land wordt genoemd)en hebben we de Southern Scenic Route weer opgepakt om uit te komen in Queenstown.

Binnenkort meer vanaf het zuidelijk halfrond!