Nieuw Zeeland 3.0
Door: Frank
Blijf op de hoogte en volg Frank en Floor
19 Januari 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
De camper is na 7980 km heelhuids ingeleverd en de 5 weken NZ zitten er op!
Vanuit de omgeving Rotorua zijn we een stukje verder omhoog gereden, in Matamata woont een neef van Frank's moeder die daar met zijn gezin een paprikaplantage heeft en waar we mailcontact mee hebben gehad om het bedrijf te bekijken. Leuke rondleiding gehad op het ecologische vooruitstrevende bedrijf en gezellig 's avonds blijven eten.
De volgende dag zijn we weer richting zuiden gereden, langs lake Taupo (50km lang, bakken wind maar geen zeilboot te zien) naar het Tongariro National Park.
Een van de bekende Great Walks in NZ is de Tongariro Alpine crossing, een eendaagse tramping(wandeling) van zo'n 7 uren en door vulkaangebied, het enige wat je moet regelen is een bus die je dropt bij het startpunt en oppikt bij het einde.
De volgende dag zijn we gestart om 07:00 uur, we zijn niet de enigen, het is een hele populaire wandeling. Het weer is top maar het is best fris op hoogte vroeg in de ochtend. De route loopt tussen twee bergen door en op maximale hoogte lopen we op zo'n 1900 meter (startpunt was op 100 meter). De vulkaanberg is Mt Ngauruhu, ook wel bekend als mount Doom uit the lord of the rings.
De wandeling is ronduit indrukwekkend! Door het heldere weer hebben we een gigantisch panorama zicht en bevinden we ons boven de wolken. Gelukkig zijn we goed voorbereid, op de bergkammen waait het hard en is het fris. We hebben het rustig aangedaan en de 20km in zo'n 6,5 uur gelopen. Absoluut een aanrader om te doen.
Aan het einde van de dag zijn we verder doorgereden naar het zuiden, de volgende dag hebben we in Palmerston North afgesproken met zeilschool vriendin Sacha die hier 4 maanden zit om haar haar scriptie te schrijven.
Gezellig even geluncht en aan het einde van de middag doorgereden richting westzijde, rondom Mt Taranaki loopt de surf highway.
Deze volgt de westelijke route van Hawera tot aan New Plymouth. Vooruit, het is een mooie kustlijn met indrukwekkend aanwezig de stereotype vulkaan Taranaki maar verder is het vooral boerenland en hebben we geen surfer gespot...
We hebben verder koers gezet langs de westkust richting noorden, even een stuk het binnenland op SH3 vanaf Awakino en de omgeving verandert snel weer in meer subtropische begroeiing en 'winding and narrow roads'.
Op 10 januari zijn we naar het onbeduidende kustplaatsje Kawhia gereden (Auke bedankt voor de tip) wat naast dat het een leuk plaatje aan een mooie baai is, ook hot water beaches heeft die niet zo'n toeristische trekpleister zijn als aan de oostkust.
Vanwege de thermische activiteit in het gebied kan je 2 uur voor en na laagwater je eigen hottub graven op het strand; simpelweg een kuil maken vlak bij de waterkant en om het moment dat je gaat graven merk je het direct; het is echt heet onder het zandoppervlak! Als de kuil volloopt heb je een hottub met topuitzicht
(Even de zwaveldampen a.k.a. rotte eieren geur negeren).
Gezellig sfeertje, wat locals met het hele gezin, schep lenen geen punt en de warmwaterkuilen zijn voor algemeen gebruik.
Vanuit Kawhia 50km prachtige (gravel) route gehad naar Raglan, dé surfspot van NZ. Mooie constante brekers op de kust, gesurft op de lefhanders van Manu Bay.
Na twee dagen surfen en relaxen in Raglan koers gezet naar Northland, grofweg het gebied boven Auckland. Na een overnachting aan de kust onder Whangarei aanbeland in the Bay of Islands, een baai met allemaal eilanden (capt. Cook had inspiratie bij het naamgeven..) en een heerlijk subtropisch klimaat.
Zelf in een fatsoenlijke boot varen is erg lastig en/of prijzig maar de beste manier om dit gebied te verkennen is over het water dus een dagtrip gedaan met the Lion of NZ, winnaar van de Sydney-Hobart race en tweede in de toenmalige Whitbread race around the World in de jaren '80.
Een topdag op het water met heerlijk weer wat gecompleteerd werd met meezwemmende dolfijnen en pinguïns rondom de boot...een heel erg bijzondere ervaring en bewijs van de bijzondere natuur in dit land.
De laatste dagen zijn we de noordpunt rondgereden, wat behalve het Waipoua forest aan de westkant niet bijster veel heeft te bieden, dit is duidelijk niet het meest toeristische (opzich helemaal geen probleem) en welvarendste (misschien door de weinige trekpleisters/toeristen) van het land.
Na een laatste dag in Piha, westelijk van Auckland, op 17 januari afscheid genomen van onze Happy Camper, 38 dagen, 7980 kilometer en heeeeel veel mooie/indrukwekkende/gezellige/leuke herinneringen verder.
We vertoeven nu twee nachten in downtown Auckland (erg gezellige stad) en dan vliegen we als toetje op 19 januari naar Fiji!
Vanuit de omgeving Rotorua zijn we een stukje verder omhoog gereden, in Matamata woont een neef van Frank's moeder die daar met zijn gezin een paprikaplantage heeft en waar we mailcontact mee hebben gehad om het bedrijf te bekijken. Leuke rondleiding gehad op het ecologische vooruitstrevende bedrijf en gezellig 's avonds blijven eten.
De volgende dag zijn we weer richting zuiden gereden, langs lake Taupo (50km lang, bakken wind maar geen zeilboot te zien) naar het Tongariro National Park.
Een van de bekende Great Walks in NZ is de Tongariro Alpine crossing, een eendaagse tramping(wandeling) van zo'n 7 uren en door vulkaangebied, het enige wat je moet regelen is een bus die je dropt bij het startpunt en oppikt bij het einde.
De volgende dag zijn we gestart om 07:00 uur, we zijn niet de enigen, het is een hele populaire wandeling. Het weer is top maar het is best fris op hoogte vroeg in de ochtend. De route loopt tussen twee bergen door en op maximale hoogte lopen we op zo'n 1900 meter (startpunt was op 100 meter). De vulkaanberg is Mt Ngauruhu, ook wel bekend als mount Doom uit the lord of the rings.
De wandeling is ronduit indrukwekkend! Door het heldere weer hebben we een gigantisch panorama zicht en bevinden we ons boven de wolken. Gelukkig zijn we goed voorbereid, op de bergkammen waait het hard en is het fris. We hebben het rustig aangedaan en de 20km in zo'n 6,5 uur gelopen. Absoluut een aanrader om te doen.
Aan het einde van de dag zijn we verder doorgereden naar het zuiden, de volgende dag hebben we in Palmerston North afgesproken met zeilschool vriendin Sacha die hier 4 maanden zit om haar haar scriptie te schrijven.
Gezellig even geluncht en aan het einde van de middag doorgereden richting westzijde, rondom Mt Taranaki loopt de surf highway.
Deze volgt de westelijke route van Hawera tot aan New Plymouth. Vooruit, het is een mooie kustlijn met indrukwekkend aanwezig de stereotype vulkaan Taranaki maar verder is het vooral boerenland en hebben we geen surfer gespot...
We hebben verder koers gezet langs de westkust richting noorden, even een stuk het binnenland op SH3 vanaf Awakino en de omgeving verandert snel weer in meer subtropische begroeiing en 'winding and narrow roads'.
Op 10 januari zijn we naar het onbeduidende kustplaatsje Kawhia gereden (Auke bedankt voor de tip) wat naast dat het een leuk plaatje aan een mooie baai is, ook hot water beaches heeft die niet zo'n toeristische trekpleister zijn als aan de oostkust.
Vanwege de thermische activiteit in het gebied kan je 2 uur voor en na laagwater je eigen hottub graven op het strand; simpelweg een kuil maken vlak bij de waterkant en om het moment dat je gaat graven merk je het direct; het is echt heet onder het zandoppervlak! Als de kuil volloopt heb je een hottub met topuitzicht
(Even de zwaveldampen a.k.a. rotte eieren geur negeren).
Gezellig sfeertje, wat locals met het hele gezin, schep lenen geen punt en de warmwaterkuilen zijn voor algemeen gebruik.
Vanuit Kawhia 50km prachtige (gravel) route gehad naar Raglan, dé surfspot van NZ. Mooie constante brekers op de kust, gesurft op de lefhanders van Manu Bay.
Na twee dagen surfen en relaxen in Raglan koers gezet naar Northland, grofweg het gebied boven Auckland. Na een overnachting aan de kust onder Whangarei aanbeland in the Bay of Islands, een baai met allemaal eilanden (capt. Cook had inspiratie bij het naamgeven..) en een heerlijk subtropisch klimaat.
Zelf in een fatsoenlijke boot varen is erg lastig en/of prijzig maar de beste manier om dit gebied te verkennen is over het water dus een dagtrip gedaan met the Lion of NZ, winnaar van de Sydney-Hobart race en tweede in de toenmalige Whitbread race around the World in de jaren '80.
Een topdag op het water met heerlijk weer wat gecompleteerd werd met meezwemmende dolfijnen en pinguïns rondom de boot...een heel erg bijzondere ervaring en bewijs van de bijzondere natuur in dit land.
De laatste dagen zijn we de noordpunt rondgereden, wat behalve het Waipoua forest aan de westkant niet bijster veel heeft te bieden, dit is duidelijk niet het meest toeristische (opzich helemaal geen probleem) en welvarendste (misschien door de weinige trekpleisters/toeristen) van het land.
Na een laatste dag in Piha, westelijk van Auckland, op 17 januari afscheid genomen van onze Happy Camper, 38 dagen, 7980 kilometer en heeeeel veel mooie/indrukwekkende/gezellige/leuke herinneringen verder.
We vertoeven nu twee nachten in downtown Auckland (erg gezellige stad) en dan vliegen we als toetje op 19 januari naar Fiji!
-
20 Januari 2014 - 17:22
Mattie Hoekstra:
Nu het hoofdstuk Nieuw Zeeland is afgelopen, gaat het wel heel snel met jullie vakantie.
Maar wat een geweldige tijd hebben jullie gehad. Met een rugzak vol verhalen en foto's komen jullie terug. Ik kijk er naar uit.
Geniet nog even op de Fiji eilanden en tot volgende week. Liefs Mattie -
28 Januari 2014 - 09:40
Ellen J:
Jullie reis zit er bijna op.. De laatste uurtjes vliegen..
Super gave dingen meegemaakt lees ik hier.
Nog even bijkomen thuis en dan maandag weer aan de bak? (Tot dinsdag MF)
Heel veel sterkte met het beseffen dat je niet meer verder aan het reizen bent straks..
Maar geniet vooral nog even heeeeeeeerlijk na!
Liefs El.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
