Bali en Gili Air

Op 27 november zijn we vanuit Bandar Seri Begawan via Kuala Lumpur gevlogen. Eindbestemming van vandaag: Bali, Indonesië. Omdat we 's avonds om kwart voor 8 pas aankomen hadden we vantevoren een hotelletje geboekt, lekker dicht bij het vliegveld in Kuta.

Nu hadden we al gehoord dat Kuta waarschijnlijk niet heel erg aan ons besteed zou zijn, en daar was geen woord aan gelogen. Wat Salou voor hollandse pubers is, is Kuta voor de Australische ' schoolies'. Kortom, heel druk, heel toeristisch en vooral erg veel dronken pubers. Na een warm nachtje(airco is hier toch wel een must) in ons crappy hotel (ach ja wat wil je voor 5 euro pp..) zijn we de volgende ochtend maar bij een lokale surfschool gaan informeren waar de beste surfspots zijn. We kregen de tip om wat verder omhoog langs de westkust te gaan, echo beach, waar ook wel een leuk hotel zou zitten. Na een uurtje in de taxi (toch leuk, kost zo'n 7 euro) en een flink aantal keren de weg vragen door de taxichauffeur (straatnamen en nummers kennen ze niet echt, het gaat meer op oriëntatiepunten) het hotel gevonden wat inderdaad zeker niet tegenviel! Zo'n 250m lopen naar het strand, we hebben die middag dan ook lekker allebei een paar golven gepakt op de lange rollers die heel constant breken op de riffen en rotsen.

De dag er op besloten toch maar een scooter te huren en de omgeving te verkennen ondanks het bizar drukke verkeer waarbij driekwart van het verkeer uit scheurende scooters en motoren bestaat, gelukkig zitten we hier niet in een heel druk gebied.

Onze eerste indrukken van Bali; heel rommelig, vooral omdat er op elke straathoek wel iets gebouwd wordt en niet veel dingen echt af lijken. Verder is het ook rommelig omdat het vol ligt met afval, overal ligt zooi. Soms wordt het wel op een hoopje geveegd, maar dan wordt het in brand gestoken of dan blijft het lekker liggen. 
Wat er zeker positief uitspringt is hoe vriendelijk de mensen zijn. Oké, op de drukke toeristische plekken zijn ze vooral opdringerig en willen ze wat van je, maar buiten dat zijn ze open, willen graag een praatje maken, je de weg wijzen, weten waar je vandaan komt ( Aah blanda) en je naam weten. Deze open, vriendelijke. en geïnteresseerde manier van doen kunnen we wel wat van leren in ons kikkerlandje, zeker omdat de meeste lokale bewoners, zeker voor onze westerse begrippen, weinig hebben.

Na twee nachten bij  echobeach hebben we een taxi gedeeld met een Canadees meisje richting het binnenland van Ubud, het gebied met de bekende rijstvelden. Via Tripadvisor (echt een aanrader om deze te gebruiken) een leuk plekje gevonden middenin Ubud waar je niks meekrijgt van de drukte en toch heel centraal zit. Dit was ook de plek waar ik jarig was, floor had een lief verjaardagsontbijt geregeld en dankzij de wondere wereld van het internet heel veel leuke felicitaties gehad en nog even kunnen Skypen met m'n ouders.

Na twee nachten ubud en het verkennen van de vulkaan op een scooter ( helaas dikke mist, we zijn gauw weer naar beneden gereden) hebben we een overtocht geboekt met de fastboat naar de gili eilanden, gili air om precies te zijn. De gili eilanden horen bij Lombok (het eiland naast Bali) en zijn vanaf Bali te bereiken door in zo'n anderhalf uur de straat van lombok over te steken. 
De aankomst op Gili Air is idyllisch; witte stranden, palmbomen, geen echte haven ( de boot vaart gewoon met de boeg het strand op) en geen gemotoriseerd verkeer, alleen gammele fietsen en paard en wagen(!).  
Floor werd gelijk overvallen door allemaal mannetjes met fantastische redenen waarom je bij hen zou moeten komen slapen. Eigenwijs als we zijn hebben we gauw onze rugzakken opgedaan en zijn we aan de wandel geslagen, we wisten dat het lopend allemaal te doen is, je doet zo'n 1,5 uur over een rondje eiland. Uiteindelijk een prima plekje gevonden aan de westkant met uitzicht op zee en op gili Meno, het buureiland.

Hier hebben we drie nachten vertoeft, heerlijk gerelaxt, gesnorkeld voor de kust en genoten van de weldadige zon. Toch zijn ook hier de tegenstellingen groot, als je richting zee en Lombok kijkt heb je een prachtig wijds en wonderschoon uitzicht, als je je omdraait zie je ( in ieder geval wij wel) de armoedige krottige hutjes in het binnenland en het afval op het strand liggen. Heel erg jammer dat er weinig/geen bewustzijn is van de kwetsbaarheid van je leefgebied.

Nadat we op donderdag 5 december ( wij hadden alleen code rood zonnebrandsmeer alarm:) terug zijn gevaren hebben we nog twee nachten vertoeft op een topplek in de zuidelijke punt van Bali, fantastisch uitzicht en een heerlijke plek om te onthaasten van de ongelofelijke drukte in de plaatsen en op de wegen. Het kost moeite om de écht mooie plekken te vinden maar dan heb je ook wat. 

Op moment van schrijven zitten we voor 1 nacht in Bangkok, morgen gaan we door naar het volgende hoofdstuk; Nieuw Zeeland!