Nieuw Zeeland deel 2

Allereerst voor iedereen de beste wensen voor 2014! 

Inmiddels zijn we verkast van het Zuider naar het Noordereiland waar we inmiddels ook alweer een week zijn.

Na Queenstown zijn we verder naar de westkust gereden om vanuit daar de kustroute omhoog te nemen. Onderweg een paar geweldige kampeerplekken gehad en over het algemeen prima weer. Het enige wat vervelend is zijn de sandflys, eerst denk je ach wat een leuke kleine zwarte vliegjes ( in hele zwermen present), tot ze beginnen te bijten (wat opzich nog niet zo erg is) en de beten ongeveer twee weken blijven jeuken, dus elke avond voor het slapen gaan op sandfly jacht.

Via de Haast pass koers gezet naar de westkust, een geweldige route die dwars door de Alpen kruist. Dan wordt het landschap vlakker en 15km na de bergen sta je aan zee, voor Hollanders best een bijzondere gewaarwording.
De begroeiing langs de westkust heeft veel weg van een regenwoud vanwege de vele regen in deze regio valt, tot lokaal 5 meter(!) regen per jaar.

Onze bedoeling was om een van de gletsjers aan de route te bezoeken, echter als het hier regent regent het hier hard en veel en lang, dus maar koers gezet richting Greymouth. 
Het zuidereiland werd in de 19e eeuw op de kaart gezet door de goudkoorts, we zijn dan ook regelmatig langs/door oude goudzoekers plaatsjes gekomen waar het lijkt alsof de tijd stil heeft gestaan.

Vanuit Greymouth zijn we via Reefton (goudzoekersstadje, prima koffie) en een overnachting bij lake Rotoiti doorgereden naar het Abel Tasman national park.
Het is te merken dat dit een populair gebied is, het is hier drukker( oke, de NZ zomervakantie is ondertussen ook begonnen) maar het is dan ook een prachtig gebied aan de kust met dit weer.

De volgende dag hebben we op een originele manier de kustlijn van het park met z'n kleine strandjes en grotten verkend, per zeekayak. Uitgebreide (veiligheids) uitleg vooraf want ja we willen zelf op pad (free hire) en natuurlijk niet met een gids.(scheelt ook nogal in prijs, eigenlijk zijn alle buitenactiviteiten, zeker met gids, nogal prijzig)
Vanaf de kustwateren dit gebied verkennen is een absolute aanrader, zeker als aan het einde van de middag de wind toeneemt is het een leuke rit terug:)

Eerste kerstdag was een bijzondere gewaarwording, in korte broek buiten in de zon ontbijten, echter geen vervelende ervaring:). Onderweg richting de Marlborough Sounds gezien hoe de locale kerst vieren, met het hele gezin naar de kust, kano mee, relaxstoelen mee en BBQ'en in de zon.
Wij zijn die avond aanbeland in de Marlborough Sounds, een gebied van ondergelopen bergen die daardoor nu fjorden vormen.De route er Nasr toe was een bizarre slingerweg, over 40km meer dan een uur doen zegt genoeg...

Op 28/12 zijn we met camper en al de ferry opgereden in Picton. Helaas eerst regen en mist maar later klaart het op.
De overtocht duurt zo'n drie uren en het eerst gedeelte is een slingerroute door de fjorden. Daarna volgt de Cook strait en in de baai van Wellington is het een mooi uitzicht op het Noordereiland, inclusief dolfijnen bij de boeg.

Na een overnachting in het Rimutaka national park Wellington verkend, helaas in de regen. Het Te Papa national museum was een mooie invulling van de dag. Omdat we aan het einde van de dag de regen zat waren maar besloten te gaan rijden richting de oostkust, Napier lijkt een mooie plek om oud en nieuw te vieren.
Bijkomend voordeel; in tegenstelling tot het zuiden is het aan de oostkust al een tijd heerlijk weer, 26 graden en zon doet goed! 
Napier is na een zware aardbeving in 1931 helemaal plat gegaan en is daarna opgebouwd in de in die tijd populaire art-deco stijl, waar met name de hele boulevard uit bestaat.
Lekker op oudjaarsavond uit eten op een terras en om twaalf uur vuurwerk gekeken op het strand. Eigen vuurwerk is hier niet toegestaan dus wordt er een groot centraal vuurwerk afgestoken, we zijn(helemaal hier aan de oostkust) de eersten om het nieuwe jaar te vieren!

Dezelfde dag zijn we verder de oostelijke regio ingereden en na een overnachting in urewa nationaal park via Gisborne de prachtige route naar de noordoostkust gereden naar de bay of plenty. Dit is ook voor de Nieuw Zeelanders een populaire vakantie bestemming en het is hier dan ook flink drukker dan we tot nu toe hebben meegemaakt.
Dit geldt sowieso voor het noordereiland, een uur over highway rijden en geen auto tegenkomen zal je hier niet gebeuren.

Nadat we een stuk langs kust omhoog zijn gereden zijn we toch maar weer het binnenland in gereden, naar onze smaak te druk en te toeristisch in deze hoek.
Rondom lake Rotorua en omringende meren zijn een aantal mooie natuur kampeerplaatsen, dat is meer het NZ gevoel. 

Binnenkort meer!